The first trial against the members of Empty Cages was held on January 15th, 2016 in the district court of Västmanland. A vigil was held outside the court house before the trial began by 60 animal rights activists. We confessed to our actions, but denied that we broke the law. Two weeks later, we were found guilty of stealing two pigs and eight hens. Martin was sentenced to one month in prison. The rest of the group received a conditional sentence and a fine. All the sound in the video is taken from inside the courtroom.
Tomma Burar
IF YOU SEE NO CAPTIONS YOU HAVE TO TURN THEM ON MANUALLY.
The first trial against the members of Empty Cages was held on January 15th, 2016 in the district court of Västmanland. A vigil was held outside the court house before the trial began by 60 animal rights activists. We confessed to our actions, but denied that we broke the law. Two weeks later, we were found guilty of stealing two pigs and eight hens. Martin was sentenced to one month in prison. The rest of the group received a conditional sentence and a fine. All the sound in the video is taken from inside the courtroom.
The first trial against the members of Empty Cages was held on January 15th, 2016 in the district court of Västmanland. A vigil was held outside the court house before the trial began by 60 animal rights activists. We confessed to our actions, but denied that we broke the law. Two weeks later, we were found guilty of stealing two pigs and eight hens. Martin was sentenced to one month in prison. The rest of the group received a conditional sentence and a fine. All the sound in the video is taken from inside the courtroom.
updated 8 years ago
The first trial against the members of Empty Cages was held on January 15th, 2016 in the district court of Västmanland. A vigil was held outside the court house before the trial began by 60 animal rights activists. We confessed to our actions, but denied that we broke the law. Two weeks later, we were found guilty of stealing two pigs and eight hens. Martin was sentenced to one month in prison. The rest of the group received a conditional sentence and a fine. All the sound in the video is taken from inside the courtroom.
Here is the manuscript of the talk: We are gathered here today, to support our friend who refused to leave animals in need. Animals who were on their way to a gruesome and unnecessary death. We are gathered here today, to protest against a legal system which keeps violence legal and which keeps non-violence and compassion in action a crime.
Personally, I have witnessed countless slaughter houses, both in Sweden, in Denmark and in many other countries. Non of them were humane or compassionate, even though all of them proclaimed they are - And all of them, obviously rely on using violence as a standard practice in order to function.
Violence is their method, as enslaving and killing sentient individuals who does not want to be killed, indisputable is violence. This is not a matter of how animals are abused and killed, this is a matter of that they are abused and killed.
And his is not a two sided matter. It´s not a two sided matter of a legal system protecting animal abuse on one side and us protecting animals on the other side. A third part is, once again, deliberately kept completely outside, as their voices, even though they scream from the top of their lungs -their voices, legally, aren´t even considered to have any kind of value, depth or even sense.
What about the third part, the real victims? Why are they not represented here? What would they answer if they were asked about weather or not they should have basic rights that protects them from human violence and harm?
The fact that we have to use both force and violence in order to abuse them, should answer that question and that fact should not be neglected in an ethical legal system, we will make sure about that, as we contionuosly speak up for them, as non-violent animal rights activists.
I have said it before and I will say it again as many time as it is needed: I do not ask for much. I do not advocate for anything exaggerated or sentimental. I do not fight for a utopian fairy tale. Or deprivation, perfectionism or sacrifice. I fight for plain, basic decency.
That´s what veganism is. Veganism is plain, basic decency and non-violent animal rights activism is a moral obligation. The animals have no one but us, so thank you so much for fighting for them.
Vi står här idag för någonting som inträffade den 11 december förra året. Tjugo tappra människor trotsade sin rädsla. De satte sig framför enorma lastbilar utanför slakteriet här i Kristianstad. Några av dem blev nästan påkörda av en av lastbilarna. En av dem, Max, ska snart infinna sig här inne på tingsrätten för att försvara varför han blockerade ett slakteri.
Hundratusentals människor följde livestreamingen från slakteriblockaden. Många av dem undrade: Varför sätter man sig egentligen framför djurtransporter? Det kommer väl inte att rädda djuren? Det är sant att en blockad inte räddar just de djuren under den dagen. Men det kan ändå spela roll. En blockad är en typ av ickevåldsligt motstånd som används inom flera olika områden för att påverka samhället i en positiv riktning. Tusentals människor har satt sig i vägen under årens lopp framför portar till kärnvapenbaser som Faslane i Skottland. Många har också deltagit i deportationsblockader i Sverige för att försöka förhindra utvisningar av flyktingar som riskerar sina liv om de skickas tillbaks.
Varför protesterar ni inte istället vid riksdagen? Det är ju där besluten fattas, skrev en person i en kommentar till slakteriblockaden. Det är ingen dålig idé att försöka påverka riksdagens politik men vi behövs även där våldet finns. Vi behöver visa att vi vågar sätta oss i vägen för våldet. Genom att vara där med våra egna kroppar i vägen för dödandet blir det inte längre abstrakt, inte endast en teoretisk fråga. Frågan sätts istället i knivskarpt fokus – det gäller kroppar, det gäller liv.
Just i det här ögonblicket släcks liv på HKScan två kilometer härifrån. 725 811 individer dödades där under förra året. Mångdubbelt fler dödas sammanlagt runt om på Sveriges slakterier. Det här helt onödiga massdödandet bör vi inte kunna se bort ifrån.
Själv var jag inte med den kalla vinterdagen i december förra året vid blockaden. Men jag har varit många gånger vid slakteriet här i Kristianstad och vid många andra slakterier runt om i Sverige. Jag har hört de hjärtskärande skriken från grisarna, jag har sett rädslan i ögonen på kor som körs in till deras slutstation. Det gör något med en efter man har varit med om en sådan upplevelse.
Några av er kanske såg programmet Köttets lustar på Svt förra året. Där hade Henrik Schyffert slagit vad med sin son om han skulle döda två grisar som han hade haft boende hos sig. De här grisarna hade han matat, gullat med och tagit ut på promenader. Han klarade till slut inte att döda grisarna Vickan och Madde som han hade döpt dem till. Däremot fortsatte han att äta andra djur. Hur går det ihop?
Jo, vi har svårt att döda någon vi har umgåtts med, någon vi sett in i ögonen, det bär oss emot. Men andras död är mer okej eftersom vi känslomässigt inte har någon relation med dem. Någon skillnad är det dock inte för djuren om du har råkat träffa dem eller inte. De lider lika fullt om vårt beslut är att äta dem. Slakterierna lever på dödandets anonymitet. Dödandets maskineri lever vidare för att vi väljer att se bort. Kanske är det därför blockader verkar uppröra så många? När någon tar en risk och sätter sig i väg för dödandet blir det svårare att inte låtsas om. Därför är jag så tacksam för Max och alla de andra som valde att sätta sig i vägen för våldet.
Tidigare i historien har vi plundrat och mördat som vikingar, vi har bränt häxor på bål, kristna har under korståg slaktat andra i Guds namn och vi har förslavat andra folk för att de hade en annan hudfärg än vår. De här våldsamma praktikerna har vi förpassat till historiens skräphög och det med rätta. Låt oss göra det samma sak med utnyttjandet och dödandet av grisarna, korna, kycklingarna, fiskarna och alla andra djur som vi människor använder oss av. Förr var vi ibland tvungna att äta kött för att överleva. Men idag i Sverige 2018 är det ett totalt onödigt tagande av liv. Vi bara inte klarar oss, utan frodas, på en kost helt taget från växtriket. Om vi fortsätter att göra fredligt motstånd – i form av demonstrationer, manifestationer, blockader och annat – så är jag övertygad om att vi en dag, kanske snarare än vi tror, kommer att förbjuda samtliga slakterier i vårt land. Det kommer djuren att innerligt tacka oss för.
Tack för att ni alla som kommit hit idag är en del av den viktiga kampen för djurens frigörelse!
Här är hela talet i text:
Jag är så tacksam över att vara här med er här idag för att visa stöd till de som visar mod, styrka och kärlek genom att vara villiga att fredligt och utan våld gå utanför lagens gränser för att markera att det inte är ok att diskriminera, utnyttja och döda fullt värdiga och kännande varelser och individer.
Jag har tre barn och hemma övar vi på STOPP MIN KROPP. När jag hör djuren använda sina röster i skrik är det precis så jag tolkar dem också. De skriker STOPP MIN KROPP i ren desperation. Det är inte alla som förstår och det är många som hävdar att djuren inte har en röst. Det har dem. Men de talar inte ett språk som alla förstår. Vi som hör och förstår behöver därför agera tolkar och hjälpa andra att förstå det som djuren så förtvivlat försöker förmedla.
Lika mycket som jag skulle uppskatta om någon med sin kropp satte sig mellan min dotter som skriker STOPP MIN KROPP och den som inte lyssnar, så uppskattar jag hur Max och andra aktivister från Tomma Burar med sin kropp gör precis detsamma för alla oskyldiga offer inom djurindustrin. De gör det dessutom oavsett vilka personliga konsekvenser det innebär för dem själva.
Inför att Max ställs inför rätta har jag verkligen reflekterat över just rätt och rättvisa. Jag vet att jag inte är ensam om att tycka att det är orättvist att vi människor skyddas av mänskliga rättigheter där vi har rätt till liv, frihet, trygghet och att aldrig behöva utstå grym eller utnyttjande behandling eller bestraffning, samtidigt som vi tar oss ytterligare rättigheter att göra precis allt vi skyddas från MOT andra individer som bara råkar vara av en annan art. Det är artdiskriminering. Det är speciesism. Och det är orättvist och fel. Jag är inte heller ensam om att tycka att det som är juridiskt rätt inte per automatik är moraliskt rätt.
Oavsett hur lagen ser på Max agerande så följde han sin moraliska kompass. Och för det vill jag tacka! Det ger mig hopp. Det visar att det finns osjälviskhet, kärlek och att det pågår en riktigt kamp för rättvisa!
Jag vill säga tack till alla som har vaknat och ser samhällets och världens normer för vad de är: omoraliska och orättvisa!
Jag har insett att när man sover så vet man inte att man sover. Det är först när man vaknar som man vet att man har sovit. Det är en kärleksfull påminnelse både i förhållande till mig själv och i förhållande till andra. Jag kan inte klandra mig eller andra för att inte förstå att vi sover när vi sover. MEN vi har ett ansvar att göra vad vi kan för att väcka andra när vi själva har vaknat. Även om de som sover vill trycka på SNOOZE så måste vi fortsätta att på de sätt vi kan, att kärleksfullt och tydligt vara tolkar för djuren och väckarklockor för de sovande.
Låt oss fortsätta göra det till den dagen när alla liv värderas lika – även inför lagen. Det kommer att ta tid och vi behöver orka. Därför vill jag skicka med en kärleksfull hälsning som jag själv fick nyligen: BRINN, men brinn inte upp! Ta hand om er själva. Ge er själva kärlek, vila och andrum.
Och STORT STORT tack för att ni finns och för allt ni gör. Ni ger mig ork, mod, inspiration, styrka, kärlek, gemenskap och hopp. Låt oss kärleksfullt fortsätta förändra och kämpa för en värld utan våld och förtryck som istället präglas av kärlek, empati och respekt. Där det inte är ett brott att skydda och rädda någon från att dö ofrivilligt.
Låt oss fortsätt hjälpa andra att färdas världens längsta halvmeter. Den mellan hjärna och hjärtat. Från hjärnans argument om traditioner, vinstintressen, självcentrering och rädslor att sticka ut ner till hjärtat där det blir lika självklart som för min treåring och andra barn att DJUR ÄR INTE MAT. De är inte NÅGOT, de är NÅGON!
Musik: Alan Ellis - A Rising Sun
I Sverige fritog Emelie, Lykke, Martin, Olle och Ramin från Tomma burar fyra hönor från en äggfabrik i Västergötland. Hönorna som gavs namnen Astrid, Dana, Jonna och Vega kördes till ett kärleksfullt hem där de får leva för sin egen skull.
För mer information:
www.openrescues.org
www.tommaburar.se
www.tommaburar.se/en
http://www.tommaburar.se
Turn on subtitles for the audience comments and questions.
(Filmat den 29 september 2015.)
“Kaisa och hennes sju systrar har funnit sig tillrätta hos oss, och går nu helt fritt. De har redan börjat lita på människor och kommer springande när vi ropar. De bästa stunderna är när de får sina ägg serverade och när de tar ett njutningsfullt sandbad i solen!
Att vi väljer att mata hönorna med deras egna ägg kan upplevas som märkligt. Inga fåglar skulle i naturen äta sina egna ägg. Men de hönor som utnyttjas i industrin har förlorat sin naturliga instinkt att ruva, och de överger sina ägg kort efter värpningen. Vi skulle kunna slänga äggen eller ge dem till andra, men vi tycker att de har värpt nog med ägg till människor och att de ska slippa göra det mer. Hönornas kroppar tar fortfarande mycket stryk av äggproduktionen. De förlorar kalk och proteiner och sliter ut sina äggledare av att, ofrivilligt, värpa ett ägg varje dag, året om.
Äggen tillhör hönorna så det är inte mer än rätt att de får dem och deras näring tillbaka - och dessutom tycker de att det är väldigt gott!”
http://www.tigerharen.org
www.tommaburar.se/en
http://www.tommaburar.se
Hemsida: http://www.tommaburar.se
www.tommaburar.se/en
http://www.tommaburar.se
Musik: http://www.bensound.com
http://freemusicarchive.org/curator/video